Yarim kalanin ardindan..

Eline kagit kalemi alana anlatacak bir seyler bulmak zor gelir. Fakat soz konusu senin icin sarf edilecek kelimer olunca onlar bile dilsizdir.

Bir beklentim olmadan girdim hayatina. Ne kadar hazirdin buna bilmiyorum. Hasta ziyareti gibi kisa surdu misafirligim. Apansiz gelisim gibi ani oldu gidisim.

Virguller ile dolu bir arkadasligimiz olabilirdi belki... arada soru isaretleri ve unlemleri de serpistirdik mi gul gibi gecinir giderdik. Nokta ile sonlanan bir cumle oldun hayatimda. Senden sonra yeni bir satirda farkli bir cumle ile baslayacagim hayata. Belki o da yarim kalacak, kim bilir mutlu son ile biten bir roman da bas rolde hic bir zaman adim olmayacak!

Yasadigimiz hayat farkli olabilir ama hayallerimiz de ayri oldugun da bir birimize hep yabanci kalacagiz.

Korktum!

Olurda sana baglanirsam, sendeleyip duserim diye uzaklasmayi sectim. Biliyorum. Gitme kal diyebilecegin bir sey yok aramiz da adi konulan.

Bir varmisiz bir yokmusuz.

Zorla guzellik olmaz diye bosuna dememis atalarimiz. Zorlamaya ne gerek var degil mi? Bu seni bunaltmaktan baska bir ise yaramaz.

Benim hissetiklerimi paylasmadigin icin sana kizamam. Seni bir seyler hissetmen icin zorlayamam. Bazi seyler yarim kalinca ozel. Sanirim biz de oyle.

Keskeler ile baslayan cumleler kurmayacagim. Bu zamana kadar kurduklarim hep bir parca alip gittler benden. Bu yuzden gidiyorum bende senden....

Hoscakal.

Basliksiz... Tokali bu tokali :))

Nasil anlatsam ki damarlarimda dolasan seni. Vucudumu sarip sarmalayan benligini? Sende malup dusenlerden misin hayata? Guvenini yitirenlerden?

Sevmeler mi yalan geliyor yoksa sana? Anlam yukleyemedigin duygularla mi bogusuyorsun ? Nedir seni boyle yarim kilan? Gulumsemelerin bile sanki hep yalan.

Anlatmak istediklerin var mi senin de? Kusup rahatlamak istediklerin? Gizlediklerin mi seni yabanci kilan, korkularin mi bilemedim.

Sendeleyip dustugunde bir sey olmamis gibi sirkenelip yoluna devam edenlerden misin sen de? Halbuki ne kadar canin yanmistir degil mi? Herkes gulmustur sen gormek istemesen de. Yarani saranlar bile samimiyetini yitirmistir belki de. Kabuk baglamasina boyun egdigin yaralar zamanla gecse de, geride biraktigi izlerden kopamadigini goreceksin bilir misin?

Zamansiz oldu belki gelisim. Hazirsizlik yakalandin. Ansizin baslayan yaz yagmuru gibi, apansiz yagdim ustune.

Neden bu kadar zorlaniyorum bilmiyorum. Kisa cumleler kurmak istiyorum. Konu sen olunca uzun cumleler bile yetmiyor kendimi ifade etmeye. Yanlis anlamandan korkuyorum en cok belki de. Anlamani istedigim tam olarak ne, onu bile bilmiyorum. Bilemiyorum.

Acik olsam seninle. Seviyorum desem mesela! Tepkin ne olur acaba? Saskinligi ne kadar misafir edebilirsin ki yuzunde? Ya sonra?

Sonrasi bildigimiz filimlerden alinti bir senaryo...

Herkesin rolu belli. Ben benim repliklerimi ezbere biliyorum da, senin biraz daha calisman gerekiyor galiba. Karsina ciktigimda anlam yukledigin onca soz, anlamini bir kulagimdan girip digerinden cikarken yitirecek biliyorsun degil mi?

Tamam uzatmiyorum. Bu okuduklarindan ne anlayacaksin merak ediyorum... Neyse canim sorun degil, onemli olan beni anlaman degil bendeki seni tanimandi.

AxiDisi

Merhaba

Hangi zamanin arasinda SIKISTIN kaldin?
Dunde? Bugunde? Yoksa yarinda misin?
Hangi arada olursan ol, karsilastigimizda bana yabanci kalacak misin? Bilmiyorum!

Yanindan yuruyup gectim mi acaba hic senin?
Belki ayni kafede oturup sicak birseyler yudumlamisizdir yabanci yuzlerle?
Farketmis olabilir misin acaba beni sende?
Yuzunde sicacik bir tebessumle 'Merhaba' demek istemisindir belki de!

Sokakta onca kalabaligin ortasinda carptigim senin omuzunmuydu acaba?
Kafami kaldirip bakasina kadar kalabaliga karisan sen olabilir misin?
Ayni anda belki de bir kac saniye fark ile gozlerimizi kacirmis olabilir miyiz bir birimizden?
Neredesin bilmiyorum. Bilsem sana gelirmiydim emin bile degilim.

Golgesi olan biri var aslinda yuzunu secemedigim.
'Merhaba' diyorum sessizce. Biraz yuksek sesle konusursam urkup kacacaksin diye korkuyorum.
Duydun mu beni bilmiyorum?
Belki de 'Merhaba' bile dimedim, diyemedim!
Bu ani aslinda ben hep bekledim. Sandim ki hazirim! Yanildim.
Arkama bile bakmadan donup kactim.

Senin de bekledigin bir ben varmiyim hayalinde cizdigin?
Resmimi cize bilir misin istesen?
Elinde bir ben olsam beni aramaya cikar misin?
Bikmadan usanmadan bir suru yabanci yuzde benim gozlerimi arar misin?
Peki buldugunu nasil anlarsin? Oldugun yerde donup kalir misin?
Yoksa sende benim gibi korkup kacar misin?

Kitap okumayi sever misin? Ben cok severim bilir misin?
Belki ayni kitabi almis farkli odalar da ayni satirlarin altini ciziyoruzdur.
Bir 'Merhaba' diye bilsek bir birimize hic yabancilik cekmiyecekmisiz gibi geliyor bana nedense!
Benim gibi hissettigin oluyor mu senin de?

Bence sende korku filimlerini seviyorsundur. Tabi patlamis misir olmazsa olmazimiz.
Biramizi yudumladigimizi dusune biliyormusun sende ayni kanape de!
Alkol ile aran nasil bilmiyorum ama cok icmesen de bana eslik edersin diye dusunuyorum.
Kibarsindir sen dusunceli! Yoksa degil misin?
Oyle olmaktan baska caren yok su durumda. Benim hayal gucumden ibaretsin nede olsa.

Isteseydim seni cok romantik ve duygusal biri yapabilirdim, ama gerek yok buna suanda.
Ben senin huysuzluklarini bile tahmin edebiliyorum aslinda.
Hem arada kavga edebilmeliyiz mesela.
Duygusuz olusundan sikayet etmek istiyorum zaman zaman.
Anlayisli oldugun icin hatanin farkina varip ufak tefek suprizler yapan birisin sen nede olsa.
Gonlumu alirsin degil mi?

Gordun mu bak, sensizlikte hic sıkılmıyorum ben.
Yalniz olmak bu yuzden zor gelemiyor ya artik.
Belki bir hayalden ibaretsin suan icin ama biliyorum oradasin.
Konusmamiza dahi gerek kalmadan gozlerinle bulustugumda anlayacagim!
Peki sen? Sende anlayabilecek misin?

Anladigin da hayalini kurdugum 'Merhaba'yi benden esirgeyecek misin?
Soz senin futboluna karismayacagim, gereksiz kiskancliklarimla seni bogmayacagim, annemin evine gidiyorum ben diye kapiyi carpip cikmayacagim!
Ya sen? Sende kanadimi kirmayacagina soz verebilecek misin?

Kim bilir o an belki bir gun gelir!
O zaman usulca yaklasip 'Merhaba' dermisin?
Belki de korkup pardon diyip musade ister yanimdan yuruyup gecersin?
Arkana donup donup baktigini fark etmemi isteyecek kadar bekleyecek misin?
Kim bilir, belki de tum korkularimi yenip senide sasirtacak cesaretimle yolunu keserim!
O zaman da kacip gider misin? 'Merhaba'yi yine benden esirger misin?

Sen bilirsin deme!

Ben bilseydim, seni dunden fark etmis olur, bugun yaninda yuruyor yarin icin seni simdiden ozluyor olurdum!

Sence de beklemeye deger mi dersin?!

Hosca kal..

Yarim kalan bir cok yazilarim var bir turlu tamamlayamadigim. Ne kadar kendimi zorlasamda olmuyor olmuyor olmuyor!  Moda girmek icin en damar parcalari arka planima son ses dahil etsemde, seni ozledigime kendimi inandirmak icin hatiralari uykularindan uyandirsam bile nafile....  Olmuyor iste.

Artik sensizligi anlatan ne bir sarki ne de bir hatira kalmis bende anlasilan. Ya seni unuttugumu kabullenemedigimden ya da istemeden de olsa sensizlige alistigimdan... Nedeni her ne olursa olsun adini koyamadigim bir sey kalmadi aramizda.

Onceden tutku vardi. Sen gittin nefret geldi. Daha sonra sensizlikle kala kaldim, sanirim o da beni benden aldi. Daha once yazdiklarima bakiyorum da hepsi buram buram sen kokuyor aslinda. Ozlem var, nefret, hayal kirikligi ve yalnizlik. Peki ya simdi? Kocaman bir bosluk. Fakat orada sen yoksun. O boslukta yolunu bulmaya calisan bir ben kaldim aslinda.

Icimden acilarimi yazmak gelmiyor artik. Sayfalara dokecek bir aci kaldi mi? onu da bilmiyorum ya. Kendime acidigim donemleri hatirladim bak simdi su anda. Nasil bir tutkuyla sevmissem seni artik, gozum de ne kadar buyutmussem, ruhumun dizginlerini sana nasil emanet etmissem artik.... Hani kurban olurum ben sana derler ya bende kurban etmisim kendimi sana.

Artik sana dair ne varsa yitirmis olmaliyim ki, harfler bile can cekisiyor bir araya gelirken. Sen gereginden fazla misafir olarak kaldin bende. Gitmeni hic istemedigimden sesimi hic cikarmiyordum belkide. Simdi ise seni daha fazla rehin tutmak istemiyorum benligimde.

Seninle denedik olmadi. Sensizlikle devam ettim o da yarim kaldi. Eee elde simdi ne kaldi? Matematigim pek iyi olmasa da sanirim sen ile ben bir biz edemedigimize gore, sensizlikten kendimi cikardigim da kocaman bir bosluk kaldi. Sifira sifir elde var sifir dedikleri bu olsa gerek. Oysa ben hep bir sifir malup olduguma inanmisdim zamaninda.

Sanirim artik sana hoscakal demeliyim. Kendine iyi bak seni cok sevdim hatta bugune dek tek sevdigimdin ile biten cumleler kurmayacagim. Sen gittigin gun bitmedin. Sen gittikten sonra bende yasamaya rizan olmasa da devam ettin. Ancak sonunda sende zaman asimina boyun egdin.

Hosca kal. 

Aşk'ı bilmem ben dedim...

Aşk'ı sordu bana; 

Bana aşk'ı sorma sakın çünkü ben aşk'ı hiç tanımadım. Belki yanımdan geçti gitti, belki de arkamdan koştu yetişemedi.
Aşk ne bilmiyorum ben. Duyduklarımdan ibaret benim için. Ben daha çok sevmeleri bilirim. Hani aşk geçici bir şeymiş yaa, benim sevmelerim var geçip gitmeyen... eskise de yeni açan tomurcuk gibi aklıma düştükce yeşeren...
Aşk bencilliği getirir, gururlarını kamçılarmış insanların. Gel gitleri çok olurmuş aşık olanın. Ben bilmem bunları. Ben sevmeleri bilirim. Bencilliği diri diri gömen, gururu kirmizi halı olarak ayaklar altına serebilen, geldikten sonra gitmenin imkansız olduğu bir şeydir sevmek benim için.

Simdi sen söyle ben aşık olmuşmuyum? Benden aşık olur mu? Ben ne aşık olurum ne de aşkın hakkını verebilirim. Ben sevdim mi kendimden geçer sevdiğimde biterim!

Nasıl anlatabildim mi? dedim.

Şimdi ben ne yazsam bunların gölgesinde kalacak. 

Ben ne yapsam acaba senin gibi sevebilmişmiyimdir diye şüpheye düşeceğim.
Şimdi ben kime baksam senin tarif etttiğin sevgiyi arayacağım.
Şimdi ben kaç adım atsam hep senin anlam verdiğin sevgiye atacağım.
Şimdi ben sana aşık oldum desem önce senin sevgi tanımını sorgulayacağım sonra yok sen bu kadına aşık olamazsın sadece hayran olabilirsin diyeceğim.
Şimdi ben sana seni seviyorum desem "kimse bu kadar mükemmel sevemez" diyip "hayal kurma" derim kendi kendime. Üstelik benim sevgim sana ne kadar yakışır hiç muamma.
Şimdi ben yüzümü kaptıp ellerimle "senin gibi bir sevenim olmuş mudur" diye uzun uzun sorular soracağım zihnime.
Şimdi sen bana "ben böyle severim, aşkı bilmem " diyorsun ya sana söylenebilecek tek bir kelime tek bir harf bile yok dağarcığımda.Çünkü sen hiç bir ses tınısının anlatamayacağı, hiç bir kalem ucunun yazamayacağı bir şeyden bahsediyorsun.

İnsanüstü sevmek seninkisi.

Beni hiç kimse insanüstü sevemedi ben sevdim mi diye soruyorum kendime yok bende sevmedim. Şayet bu sevgiyse ben hiç kimseyi sevemedim.

Sevmek buysa;
Ben ne sevebildim, ne aşık olabildim nede hayaller kurabildim! dedi.

Ya sonra?

Her ikimiz de sessizlikte kaybolduk... bir tek içimizde bir birimize dahi duyuramadığımız çığlıkları bırakıp, sonu olacak bir düş kurmaya koyulduk!