Umut ile umutsuzluğun arasına sıkışıp kalınca yarım kalır insan...
Güneşin sıcak yüzü, gök kuşağının rengarenk cümbüşü bile bir tebessümü hak etmiyordur. İncilmiştir körpe yüreği. Kırılmıştır.
Üşüyordur artık eskisinden daha fazla. Kalın bir hırka alır üstüne. Rengarenk. Aynanın karşına geçer ve fişi çekilmiş bedenine son bir kez bakar. Ne de yakışmıştır gri hırkası üstüne. Kimse inandıramaz üstündeki hırkanın rengarenk olduğuna. O artık kendine sadece Gri'yi yakıştırıyordur.
Ne beyaz ne siyah ikisinin ortasında bir yerdedir artık.
Gözlerinin içindeki ışık bile can çekişiyordur. Perdeyi çekip uyuma vakti gelmiştir artık. Uzun kirpiklerinde asılı kalan bir damla yaşı usulca yanağına bırakır. Süzülüp giden yaş ile beraber yaşayan bir ölüyü sahnelemeye boyun eğer umutla umutsuzluk arasında sıkışıp gidenler!
(AxiDişi)
No comments:
Post a Comment