tag:blogger.com,1999:blog-4284903169919501476.post4732017122448207452..comments2012-02-02T23:44:54.342+00:00Comments on <center>Axi'nin Penceresi</center>: Kendini Affetmek...AxiDisihttp://www.blogger.com/profile/04897391510742300583noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-4284903169919501476.post-14151658709450239532010-12-02T15:02:51.994+00:002010-12-02T15:02:51.994+00:00pişştt axi yorumumu neden yayınlamıyorsun. küserim...pişştt axi yorumumu neden yayınlamıyorsun. küserim valla :PHeinrichhttps://www.blogger.com/profile/01220655361673224082noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4284903169919501476.post-45728159285452244222010-12-02T10:15:52.924+00:002010-12-02T10:15:52.924+00:00Her kadın hayatının bir dönemini budist olarak yaş...Her kadın hayatının bir dönemini budist olarak yaşarmış bu da o durumlardan (:Heinrichhttps://www.blogger.com/profile/01220655361673224082noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4284903169919501476.post-24098471788337583002010-12-02T07:51:59.365+00:002010-12-02T07:51:59.365+00:00Kendini affetmekle ilgili değil bence. Acılar da s...Kendini affetmekle ilgili değil bence. Acılar da sevinçler gibi hayatın bir parçası. Sevinçleri kabul ettiğimiz gibi acıları da kabul etmiyor insanoğlu, etmek istemiyor. Acı çekmemizin nedeni kendimizi affedememekse yaşanan güzel günlerden mutluluk duymanın sebebi nedir o zaman?<br /><br />Sevinçleri doya doya yaşıyorsun bitiriyorsun ve geçip gittiğinde; bittiğinde arkanda hoş bir anı olarak kalıyorsa acılar da zamanında yaşanıp bitirilmeli. Evet bir zaman sonra arkada acı hatıralar bırakacak elbette ama hiçbir zaman acıtmayacak o ilk günkü gibi.<br /><br />Oysa üzerini kapatmaya çalışıyor pekçok kişi. Yokmuş, hiç olmamamış gibi davranmaya çalışıyor. Arada hatırına geldikçe yarayı azıcık kanatıp sonra tekrar üzerini kapatıyor. Oysa bırak bi irin çıksın dışarı. Mutlu olduğunda sevinç çığlıkları atıyorsan, kazıklandığında da pöyküre pöyküre ağlamasını bilmeli insan. Bi rahatlamalı...<br /><br />Bunu haketmiyoruz olayına da katılmıyorum. <br /><br />"Ben bunu hak edecek ne yaptım" <br /><br />Yaptın ya da yapmadın ama bunu söylerken insanoğlu ne düşünüyor, aklından ne geçiyor merak ediyorum. Hayattaki bütün mutluluklar kendinin olsun acıları en yakın arkadaşları mı çeksin. Oldu(!)<br /><br />Hayatı olduğu gibi kabul ettim ben. Sevinçleri kadar acıları da olduğunu biliyorum. Ve biliyorum nasıl ki sevinçler ve mutluluklar kalıcı değil şu hayatta, acılar ve üzüntüler de öyle geçip gidiyor... <br /><br />Hayat satranç oyunu gibi filan diyor pek çok kişi. Gerçekten öyle mi diye gittim satranç oynamayı öğrendim. İlk önceleri bütün taşlarımı korumaya çalıştım. Baktım bütün taşlarım duruyor ama ŞAH düşmüş. Sonra sonra ŞAH düşmesin diye önce piyonları, sonra kaleleri ve atları ardından filleri ve veziri heba etmeye başladım. En son ŞAH kaldı elimde dımdızlak.<br /><br />Bu sefer önden veziri verip Şah ve diğerlerini kurtarmaya çalıştım ama bu seferde en önemli kozumu en başta kaybettiğim için oyun ilerledikçe çaresiz kaldım ve sonunda iki önemli gerçeğin farkına vardım.<br /><br />1. Ne yaparsan yap sonunda o şahı birisi gelip düşürecek. Çünkü farklı bir taktikle yanaşacak. Siktir et yeni taktikleri hemen en kısa sürede öğren ve bir daha aynı şekilde yenilme. Duruma göre davranmasını öğren<br /><br />2. Satranç sadece bir oyundur. Hayattaki her boktan anlamsız manalar çıkartmamak gerekir.<br /><br />3. Ben iyi bir satranç oyuncusu değilmişim.<br /><br />4. Bazen aslında sandığından fazla ders çıkarabilirsin hayattan kendini asla sınırlamaSinan AYHANhttps://www.blogger.com/profile/14643769294045231289noreply@blogger.com